...hic farkina vardinizmi...farkinda olmadan...hic düsündünüzmü...veya hatirladinizmi...?
Ne zaman nasil olmasi gerektigini kimden ögrendiniz....?
Onlarmi söyledi?
Yoksa sizmi bu karari verdiniz?
Istedimiz gibi yasamak bazen daha zor geliyor insana degilmi?
...ama baskasinin istedigi gibi yasadiginda
...suclu aramak daha kolay kaciyor degilmi...?
....hatalar yaptigimiz hatalardan olusan bir zincir gibi büyüyen gecmisimizi olusturur...
....gelicegi düsünmeyiz cünkü gecmisimiz yormustur düsünme arzumuzu...
...gelicegi daha yasamadan sekillendirir ve sabirsiz bir sekilde gelmesini bekleriz....
...yani olmamis birseyi olmus sayip daha olmadan yasariz...ve o an geldiginde yasanmis gibi
...hatirlariz...!!!
...peki düslemek yasamaktan dahami güzel?
Yoksa sabirsizligimizin bize yasattigi bir yenilgimi?
Ve eger öyleyse o zaman bizi bu hayatta gercekten tek yenebilen kisi kendimiz olmuyormuyuz ....?!?
Düsünmek tabi güzel...ama nereye kadar...bunun siniri nerde bitiyor...ve bazen cok düsünmekten yasamayi unutabiliyormuyuz...?
Eger öyleyse niye yasiyoruz...niye o AN varken...olmayan bir ANI düsünüp kendimizi yoruyoruz....
Ne komik degilmi...zaman hic durmadan akiyor...bir akinti almis gidiyor....ve biz ortasinda....belkide elimizi uzatsak tutuna bilecek bir dal bulucagiz...ama kafamizi kaldirip etrafa bakmiyoruzki ...cünkü tek sorunumuz....belli olmayan bir zamanda...basimaza gelicek herhangi bir düsünce...sanki icimiz bizi hapis almis...sanki gözlerimizi kapatmis...
Sabahi beklerken....o an o Gecenin ne kadar güzel oldugun farkina varamiyorsan....o bekledigin Sabahin hic bir anlami kalmaya bilir....
