28 Eylül 2010 Salı

Yüreginin Resimi...




Adamin biri önünde ki bir beyaz kagitla konusmaya baslar....o an ihtiyaci vardir bu muhabbete ve ilk satirlari böyle baslar...

...Merhaba beyaz kagit....bugün seninle bazi satirlari paylasmak istiyorum.
Amacim seni kirletmek degil....veya üzmek. Sadece Aklimdan gecenleri buraya
not almak istiyorum.
Insanlik hali bazen unutuyorum, gerci bugün yazmak istediklerimi ...
unutmam mümkün degil. Ama Özel bir Insanin okumasini istiyorum ve ona göndericegim bu satirlari. O yüzden kusura bakma....

Sence sevdigim bir Insana göndermek istedigim bu satirlar nasil baslamali?
Eminim hic bir fikrin yok! Icimden geldigi gibi yaziyim ben en iyisi ... eger begenmessen, söyle hemen silerim...


Su an cok güzel bi parca dinliyorum Askim....O kadar güzel o kadar dinlendiriyor ki beni anlatamam...her notasi...ruhumu oksuyor...ayni senin öpücüklerin gibi....icimde hafif bir sicaklik his ediyorum...ayni sana sarildigim zamanlar
his ettigim gibi....

Sana seni ne kadar sevdigimi söylemek istiyorum ...ama ufak biseyler anlatarak...belki bende bu notalar gibi senin Ruhunu ...o güzel yüregini oksaya bilirim bu satirlarla....

Hep vardin...ama yoktun...hep aradim...ama bulamadim...hep hayal ettim...ama göremedim...sonra vazgectim...ama yinede icimde bi kipirti...bi arayis devam ediyordu.
Nereye gidecegeni bilmeyen bir cocuk dönüp duruyordu icimde...o cikmaz ...karanlik...soguk..sokaklarda...!

Birgün eger bulursam, nasil emin olabilirim diye sorup duruyordum kendime....olabilirmiydim.... ? Bilmiyordum....?

Ama inan bana seni cok ....ama cok Arzuluyordum, cok istiyordum...ama bulamiyordum...!

Sonra birgün o icimdeki cocuk birakti aramayi...yoruldu....yanlis insanlari sen sanip .... ümitlenmekten... peslerinden gitmekten...yoruldu!
Ne yapabilirdiki tanimiyordu....bilmiyordu...senin...kim oldugunu...

Cok yorulmustu....yatirdim onu dinlensin...tabi eger dinlene bilirse....!
Uzun Zaman uyudu o cocuk...yanliz ugrastim bu hayatla.

Gelmiyor degildin aklima...ama artik önemsemiyordum....cünkü yorulmustum!

Cok Insanlar tanidim....cok gezdim dolastim....cok ses yaptim...ama o cocuk hic uyanmadi.

Sonra...herhangi bir gece tam günes doguyordu...muhtesem bir hava vardi....tam o an kullagimda bir gülücük cinladi...ayni su an dinledigim müzik gibi...sicacik...hemen sardi beni...birden fark ettim...icimde ki o sevinci...o heyecani...o mutlulugu...

O Cocugu...!

Uyanmisti...ama aramak icin degil...buldugu icin...saskin bir sekilde bakiyordu...ve benimsiyordu...cünkü artik tam önündeydi....cünkü O bulmustu...beni !

Bundan sonra hep benimle ol...Sonbahar geldiginde...esen o soguk rüzgar ol....Kisin avcumda his ettigim Kar tanesi....Ilk Bahar da tenimi isitan günesim ol....ve Yazin...yazin...en sevdigim mevsim olsun...nede olsa bir Yaz Aksamiydi...

Hep ol...hep kal...hep sev...bir Kus gibi Özgür ol...ama hep benim bahceme kon...benimle ol...Kadinim!


Adam son noktayi koydugunda....söyle bakti o beyaz kagita...ve o an vardi farkina...kirletmemisti....sadece o kagita Yüreginin Resmini cizmisti...cümlelerle...

16 Eylül 2010 Perşembe

Gece....





Hava karardi...ve herkes evine cekildi. Kimsecikler kalmadi orda. Zaten hava soguk...kim cikar bu havada ...hafif bi rüzgar var ...
fazla sert esmiyor ... gücü sadece ...yerde duran bi yapraga yetiyor....onu sürüklüyüp duruyor....
dipte ki karanliga dogru.



Ay bile yok bu Gece....sanki isiklar kesilse ...kap karanlik bir sokakta kalicaz korkusu sarmis etrafi...
kimsecikler yok.


Bos bos bakiyorum disariya ...nedeni yok...nedensiz bi bakis zaten. Yorulmusum ... cünkü düsünmeye bile gücüm yok...
sadece bakiyorum. Tek duydugum ses yan oda da calan hafif müzik...notalari hafif bi sekilde kulagimi oksuyor....
ama rahatsiz etmiyor...bu soguk Geceyi ...az da olsa isitiyor.


Sanki Gece bile bugün yanliz kalmis.... karanlik soguk bir gece! Yanliz....birsey eksik....hic bir kelimenin anlatamiycagi...
birsey....ne kadar garip aslinda....gece yanliz kalabilirmi ?!

O an hersey sanki birbirine uyum saglamis...zaman durmus...o tek bahsettigim yaprak bile kipirdamiyor artik...cünkü
rüzgarin bile gücü bitmis...havada bi hüzün var...ama göremiyorum cünkü ....demistim ya cok karanlik...sokak bombos..
hic bir araba gecmiyor....nasil gecsin zaten ....zaman durmus....

O biraz önce kullagimi oksuyan parca bile bitmis...ve artik his bir ses kivilcimi yok kullagimda...icimden bir Ses yat artik
diyor...yapabilecegin bisey kalmadi....

tam o an yüzümde bi tebessüm his
ettim...bunun farkina vardigimda az da olsa sasirdim...sonra bi daha disari baktim....yaprak yine ayaklanmisti...rüzgar
eski gücüne dönmüs ve onu sürüklüyordu....o bitmis sandigim müzik bastan basladi....sanki zaman yine eski akisina dönmüstü...

Bu hosuma gitmisti...ama bu yüzden degildi o gülümsemem....devam ettim bakmaya bisey ararmis gibi...ve gördüm...

Günes doguyordu...
o yanliz ...soguk.. karanlik yavas yavas gidiyordu....ve günes doguyordu....birazdan heryer yine aydinlik olucakti...ve
o soguk hava isinmaya basliycakti....

O An aklima su geldi ? Daha biraz önce o icimi sikan...beni böyle yoran ... o Geceden cekinseydim...korksaydim...ve yatsaydim...
sabah kalktigimda ...bu his belkide devam edebilirdi....

Ama simdi?

Ne kadar karanlik...ne kadar soguk ve ISSIZ olursa olsun bi Gece...eger ürkmeden ...sabirli bi sekilde...ona karsi
gelirsem ...sonunda o sicak ve güzel Günes dogucak...ve icimi isiticak...ve ben huzurlu bi sekilde yaticam...ve tabi ...huzurlu bi sekilde yine uyanicam...tek yapmam gereken sey..beklemek...sabretmek..!

5 Eylül 2010 Pazar

...dökülen Yapraklar...





...her Sonbahar geldiginde....kuruyu verir o yesil yapraklar ve rüzgarin güclü estigi bi
vakit ....koparlar dallarindan...ve yavas bi sekilde....o esen rüzgarla dans ederek
düsü verirler...sonra bi cogunluk halinde .... kalin bir hali gibi kaplayi verirler
yagmurdan islanmis topragi....

Her sene olur bu....kimse önleyemez ....doganin kanunudur bu....ama hep biliriz ki
yine ilk bahar gelicek...ve yine o Agaclar yesericek...yine o cok güzel görüntü
geri dönücek....nede olsa doganin kanunu böyle ....

Hayat da önüne geçemeyeceğimiz kanunlar vardir...insanlar tarafindan yaratilmis degildir
....doga tarafindan....biz buna kader deriz....sanssizlik deriz....ve hayatimiza devam ederiz

Aslinda bizde bi Agac gibiyizdir....bazen yapraklarimizi dökeriz...dökeriz ki ....ilk bahar
geldiginde yine yeni yapraklar yesersin....daha güzel daha mutlu olalim....üstümüzde ki o eski yükleri
bazen atmak zorundayiz...eger atmazsak o yeni ...taze hayata .... merhaba diyemeyiz....

Ve sakin .... o düsen yapraklar icin üzülmeyin....onlar görevlerini tamamladilar...daha cok yeni
yesericek yapraklar icin heyecanlanin ....bakarsiniz....birgün ...o rüzgar ne kadar sert eserse
essin ...o tek yaprak dökülmeyi verir....ve siz bütün bir soguk kisi onunla beraber ...gecirir
yanliz kalmazsiniz....ve bazen bir kis ...bir hayat kadar uzun süre bilir....