karanlik kötü demek degil sadece fark yaratmak...

...3 nokta koydum basina okumasi kolay olsun diye.

Sonunu ben daha düsünmedim, o yüzden siz hic sormayin.

Kisa kisa anlatmak geliyor bugün icimden ...uzun kurmadan sizin o kadar deger verdiginiz o sacma cümleleri. Bir varmis bir yokmus diye baslasam olmaz herhalde ... o yüzden ciddi bir sekilde düsünerek yazmak lazim, kizdirmadan okurlari.

Rüzgar ile yagmur cok iyi anlasiyorlar dimi ? :)
Bilmem sizce ...yok olmadi yahu yine olmadi...toparlamam lazim ama gercekten olmuyor...

Niye bu kadar sacmaladigimi ben biliyorum aslinda...o kadar bosku yasadimigiz hayat...o kadar kisaki...verdigimiz deger bence abartili.

Daha biraz ciddi bakalim diyorum ... mesela daha cok gülebilelim...veya dalga gece bilelim kendimizle...kizmayalim etrafa bosu bosuna zaten degismiyorlar...zaten farklilar...en azindan bizden farkli.

Güzel olanda bu degilmi ... herkes farkli ... gerci olmak istedikleri ayni sey (bu seyi aciklamayi düsünmüyorum ;) ) ama hepsi farkli. Ne ararsan var ... hic canin sikilmiyor bu hayatta ... ac televizyonu bol bol yalan ... ac gazteyi bol bol iftira... ac interneti bol bol süslenmis icerigini kimsenin tam anlamadigi websiteleri..

Neyse konuyu uzatmayalim...bi raki masasi kurup sarap icelim nede olsa bira buz gibi ...
Böyle birsey iste hayat...ne istersin ...ne bulursun...gerci ben en sonunda aradigimi buldum ama o olayin bu yaziyla bi alakasi olmadigi icin önemli degil....durun durun önemli tabi simdi okur sonra ben önemli degilmiyim der cünkü o ters anlar...

Gerci bu ters anlama kadinlarda genetik birsey galiba ... cünkü erkeklerin onlarin hakkinda positif düsüne bileceklerini sanmayan bu tatli güzel varliklar...böyle arada sirada cümleleri süsleyelimde ...hos gelsin kulaga.

Yines sastik komple konudan...bir kadin ugruna...ama degermi derseniz deger herzaman ugruna....

Tamam yeter yeter...nerde kalmistik...yalan? hayat ? internet? toparliyalim !!!

Ciddi yazmak o kadar sacma geliyorki artik böylesi daha güzel sanki...günler gectikse veya yas ilerledikce ...hayatin ne kadar bos oldugunu görüyor insan...kendi dolduruyor isterse ... ama hep bulamiyor.

Rüzgar niye Yagmurla iyi anlasiyor bilmem ama ikisi sanki birlestiginde bana bir bütün gibi geliyor ... ayni günes´le ay gibi gerci onlar birbirlerini hic görmüyorlar adamislar kendilerini bir oyuna biri gidiyor digeri geliyor ama ikisinden biri olmassa digerinin hic bir anlami kalmiyor...

Aydinligin degerini bilmek icin ...karanligi tatmak lazim....bu cümlede tek dikkat etmeniz karanlik kötü demek degil sadece fark yaratmak...

tek bir sayfa...

Beyazdir yazdigim sayfalar, kirlenmeyi ögrenmek gibi beklerler....üzerinde olusturdugum ve sacmaladigim cümleleri bir SIR gibi saklar dururlar...

Yanlizdir her sayfa kendine göre, bir kisa hikaye gibi. Anca birlestiginde uzur o hikayeler... bazen katar bir anlam....ama bazen tek bir sayfa bütün bir kitaba vurur damgasini...

Gerci herkes o kitabi konusur...herkes o kitabi över ...kimse demez o sayfa...kimse bilmez tam neresinde ....o kalin kitabin ....o tek sayfa...

Aslinda hayata benzer ...bir bütün tek olmayi özlediginde ...unutur özlemeyi...cünkü onsuz bir bütün yoktur...

Bütünsüz hayatlar tek yasanmaz...bütünsüz zamanlar tek gecilmez...yollar uzar ...hayatlar tikanir...kimsecikler unutmaz...ama o tek sirf bir bütün icin yasamayi algilar...ve tekrar tekrar yasamayi dener....

Nefessiz kalmak ...yorgun düsmek ...pes etmek icin uzun bir yol varken yer kalmaz hayatlarinda...düsünürler ama bir düs gibi yasarlar....yüzü sakli bir gercegi yasamak gibi....

Anlatmayi bilmeyen birine sorular sordugunda alicagin tek cevap ... bildigin cevaptir...

Her dogdugunda tek bir hedef icin yasarim demis ... ve hep o hedef icin tekrar dogmus...bitmeyen bu sürec onu zamanin bir parcasi yapmis...hedefini hala ariyan ve hic bikmadan devam eden bu "GÜNES" ....umariz hic hedefini bulmaz ve biz bencil Insanlar hep huzurla yasariz....

Bazen kattigimiz anlam...takip ettigimiz hedeften daha degerli olabiliyor...bazen yasam bize anlam veremedigimiz bir sürec yasatiyor....bazen ruhumuz bedenimizden daha büyük bir anlam tasiyor....

bazen dogmak yetmiyormus...

...bir kivilcim kadar sessisdir Insanin Ruhu .... hüzün dolu anlarda kabari versede görmez gözler....o kücücük kivilcimi...
yanlizdir olmayan bir kalabalik kadar ...yorgundur hedefsiz bir yol üstünde kalmis bir vücut gibi...

Tek istegi ulasmak veya bulmaktir ...tutunacak bir hedef veya anlam...ama karanliktir gidemedigi veya bulamadigi yol...
Bazen göz yaslari kadar kurudur hayatin verdigi bu sacma yasam....bazense soguktur insanin duydugu hayata olan Anlam....

Tek basina baslar anlamsiz bir yasam ve her adimla katar ufakta olsa bir anlam....aramakla gecer sonsuz ama kisa süren bir yolculuk....
buldugunda belki farkina bile varmassin...o kadarda sacmadir ...anlamsiz bu hayat...

Ilk ve son gibi gelir bazen ....soguk veya sicak gibi degisir zaman akisinda ...tek bildigin bilmedigin ama merak ettigin bir hayat. Keske olmak icin
var olmaya gerek olmasa.

Bilmediklerin tek olur hayatinda...bildiklerin cogalir zamanin akisinda.

Özlem duydugun tek sey aldigin nefesin her an verebilecegi tek bir anlam kipirtisi....sense nefesin tadini cikaramiyan yanliz bir cocuk...

Gelismek icin caba gösterdigin her an sana bir umut verir ilersi icin...."belki" dersin "bende birgün"...ama hep bir eksikle yasarsin ....
her sabah actigin o gözler sana bunu animsatirlar o hedefsiz bakislarla...

Karanlik ve sessiz Geceler duydugun o ugultu....bicimlenmis bir sessiz sonsuzu anlatir sana...sense anlamakta zorlanan bir zavalli gibi duymazdan gelir ....gecenin
icinde kaybolmus uykunu ararsin. Dinlemek bazen zor olabilir !

Bu kadar yalanin icinde ...gercekler ürkütücü gelebilir ...korku verir .....istemessin duymak...yalanlar hep daha güzeldir gözlerimizi kapattigimizda ancak.

Ne kadar komik ...ne kadar basit ... bir Gercegi zora sokmak gibi ....sonsuz bir hedefsiz zora...keske hep olsaydik ilk algiladigimiz o insan gibi ....keske hep korkmadan
dinleseydik o karanligin anlattigi sessizligi....keske Insan olsaydik...tek bir an icin algilasaydik Insan olmanin güzelligini....

bazen dogmak yetmiyormus....Insan olmaya....

senaryo....

Bir senaryo yazmak icin oturdugunda Insan önce hep bir son düsünür ve sonra o sona uygun bi senaryo. Yazdigi her satirda aklinda hep o son vardir....her yazdigi cümle o sona odaklanmis bir yol gibi satir satir ilerler....

Hep o An vardir aklinda....yazdikca yaklastigin o an...yasadikca yaklastigin o an....satirlar uzadikca...sayfalar ilerledikce...bir heyecan sarar icini ....uzun bir zamani tek bir An icin harcar insan.

O an ...o son ....geldiginde....büyük bir heyecanla koyar yazarimiz son noktasini ve yüzündeki o huzurlu ifade kaleminin her kösesinde belli eder zaten kendini...

Ne güzel bir son....diye övünür icinde yanliz. Ama bu sonu düslerken o kadar yanliz kalirki ...yolun sonuna geldiginde kimseciklerle paylasamaz....

Arkasini dönüp baktiginda kimseleri göremez...yanliz bir son...anlam tasiyan ...anlamsiz bir yol....

Harcadigi o uzun Zaman....o uzun cümleler hic bir anlam tasimaz....hatirlamaz bile yirtdigi o sayfalari....hatirlamaz bile kurup yine unutdugu cümleleri....hic bir anlam tasimaz o an yasanmis kelimeler...

Zamanin akisinda kaybettigin degerler bazen bir eksiklik yaratabilir hayatinin geri kalan kisminda. Bitmeyen bir sona yaklasirken hatirlamakla yetinirsin unutdugun düslerin güzelligini....
Özlem gibi hislere kapilirsin....anlamini bilmedigin halde. Sessiz yasamak zor gelir sana bu kadar ses varken ...ama susarsin...

Kalabalik bir cümle gibidir hayat....uzadikca degerini kaybeder...

Yazdiginiz her harfi yasayin....degerini bilin...yormadan yazin...unutmadan anlatin...sonu icin degil ... oraya giden her ani yasamak icin yazin....vardiginizda his ettiginiz o güzel cosku ....icinizdeki cocugun heyecani

...size vardiginiz bu sonun aslinda yeni bir sonun baslangici oldugunu gösterir....