28 Kasım 2010 Pazar

Jülben....




...Geceleri gelir aklima yazmak...sakin ve sessiz olur her yer...disarda rüzgarin sesi...evde hafif bir müzik...bazi cümleleri düsünmek ve kurmak daha rahat gelir Insana...

Zaman zaman aklina geleni yazarsin .... zaman zaman eskileri...ve bazen yasamindan bir örnekle baslarsin...ama istesende istemesende o cümlelerin arasinda hep bulursun kendini. Farkina vardiginda kacmak istersin....ve alakasiz bir cümleyle bir oooh cekersin...ama pesine birde bakarsin ki yine ciki vermissin bir harfin arasindan...

Zordur hislerini saklamak...zordur gercekleri ört bas etmek. Imkansiz degildir yasama karsi gelmek...bazen kacmayi tercih edersin...ama böyle gecelerde bulur seni ve cikari verir tek bir cümleyle....

Sonra?
...sonra oturup düsünürsün ve yazarsin..icinden geldigi gibi...kimsenin anlamiyacagi bir sekilde. Okursun bittiginde ve hic bir anlam veremessin...zaten anlam tasisaydi ...yazmazdin...yasardin...degilmi ?

...bide hisler vardir...bir türlü anlatamassin...sadece yasarsin ...

Her saniyesi özeldir...ama yazamassin...kalemin bir türlü oynamaz yerinden...cümleler tükenir...nefesin yetmez konusmaya sanki...her kurdugun cümleden sonra bir eksik varmis gibi gelir...

Iste öyle günlerde oturup yine yazmak istersin...ama bu sefer anlamsizliktan degil...korkudan...anlatamama korkusundan. Hep bir cümle kurmak istersin...daha önce kimsenin kurmadigi ...bilinmeyen bir cümle...sirf o Insana özel....saatlerce ugrasirsin...ama hep bos ...hep eksik gibi gelir sana.

Üzülür hatta saatlerce düsünürsün...ama bir türlü...yazamassin !

O kalem gitmez ...harfler olusmaz...anlam tasimaz o birlestirdigin cümleler...

Öyle anlarda sunu anlarsin...duygular vardir...sadece yasanir...anlatilamaz...
Bazen anlatilanin hic bir özelligi kalmaz...

Iste o yüzden yazamassin ...o yüzden kuramassin...bazi hisler vardir...yasanmaya mahkum...yazilmaya degil.

Eger ama cok zorlarsan ... cok istersen ... ufak bir satir cikar bazen...buna benzer...

"Aklimin her kösesinde bir yer edindin...aldigim her nefeste kokun var...ictigim her yudumda tadin...okudugum her satirda seni buluyorum...dinledigim her notada seni duyuyorum...o kadar coook varsin ki hayatimda...bir Kitap gibiyim sanki...ve her satirinda sen ... kitabin ismi ben... konusuda sen...."

Iste cok zorlarsan...tam olmasada...bazi satirlar olusa biliyor...ama en iyisi yazmadan...yasiyarak anlatmak...


...bu yazi sana gelsin...sirf sana Askim...Jülben !!!

22 Kasım 2010 Pazartesi

Sağlığınıza....





Soguk bir kis gecesi gibidir sarabin tadi...tatsiz ama güzel. Baktiginda icmek gelir...ictiginde damaginda ki o tadi algilamak. Imkansiz gibidir...o bardagi bitirmemek...her aldigin yudum sana o tadi daha degisik anlatir. Bazen karar veremessin celiskiye kapilir...hatta ikinci bir sise acarsin...

celiski...bir duygu...bir his...anlam tasimaz...ama hep takip eder hayatinda Insani. Gün gelir sanki yaninda oturuyormus gibi his edersin...bazen unutu verirsin o kadar uzaktir sana.
Hep kurcalar birseyler....kafanin icinde derin bir yerde...kimseciklerin bilmedigi, senin bile zaman zaman unuttugun bir yerde...hep kurcalar.

Düsünmedigin....yogunlasmadigin fikirler getirir aklina. Oturdugun yerde yorar seni...uykularinda bir önder gibi yönlendirir seni. Bazen kurtuldum dersin...kurmuyorum...herseyi oldugu gibi algiliyorum dersin...ama bu sadece bir hayaldir...penceresiz bir hayal.

O sarabi her yudumladiginda bardagin dibi daha cok yaklasir...gerci bulaniktir hala ama daha yakin.

Bide düsler vardir....celiskiden daha güclü ...daha güzel. Güc verir Insana...umut. Sana bir yol cizer...bunun ucunda celiskiden uzak bir hedef...düsledikce yaklasirsin oraya...istedikce ilerlersin.

...sarap gibidir hayat ... istedigin gibi algilarsin tadini...
Bazen üzüldügünde...bir yudum daha alip daha iyi bir sonuc beklersin...bazense begenmeyip o bardagi dökersin...hatta bazen o bardagi yikamassin bile...sabahi beklersin...ufak bir lekeyle kalir o kadeh...sabaha kadar...bazen o gece coook uzun sürer.

Insan ruhu karisiktir...kimse anlamaz...ama herkes anliyormus gibi takilir. Herkese göre kendi ictigi sarap en iyisidir...bence en güzel kis üsüdügün kistir en güzel sarapsa kisin üsüdügünde seni ISITAN saraptir....

Sağlığınıza!!!

12 Kasım 2010 Cuma

sonrasi yok....






...cok mu zor birseyleri kabullenmek?

....cok mu zor onlarla yasamayi ögrenmek?

.....cok mu zor herseyi akisina birakabilmek ?



...bazen dünya bizim etrafimizda dönmüyor....

....bazen bizim istediklerimiz kabul bulmuyor...

.....bazen anlatmak icin cümleler yetmiyor...



Neyin cabasi ...bilmeyene bilmeyi ögretmek mümkünmüdür....sadece bilsin diye ?

Bugüne kadar bilmemiste ne olmus? Hatirlamak gibidir Unutmak...istersen gelir aklina ...istersen gider oraciktan...sevgi dolu bir kalb bir anda bosali verir...bos bir kalb ise bir anda dolup tasa bilir. Zamanla olusur ...kimsecikler karsi cikamaz...sen ne kadar istersen iste....eger hava yagmurluysa...o gün islanmak zorundasin. Bir Resime bakar gibi bakarsin bazen hayata...düslersin...kurarsin...umutlanirsin...sonra Resam gelir ve o ani bir kelimeyle yikar...sen ne oldugunu anlamadan...unutu verirsin...belki bir gün hatirlamak icin.

Uzun bir yürüyüs gibidir...hic bitme dersin...ama bitebilme korkusu oldugu icin yürümeye baslamayi unutursun bazen....oracikta dikilirsin.

Aklinda tek bir soru vardir ...eger gidersem ne cikar karsima...hep kurarsin...ama hic gidemessin. Uzak bir gölge gibidir o hayat....hava karardiginda...kaybolu verir.



Karamsar bir Dünya secersin...cünkü hayal kirikligindan korkarsin...aydinlik bir Gün yabanci gelir...kacarsin.

Yalnizlik güzel diye ,hep los isikta gezersin...kimsecikler bulmasin istersin...rüzgar estiginde üsümeyi secersin. Yagmuru sanki ruhunu temizler gibi izlersin....her damlasinin vücudunda bir yer edinmesini beklersin....ama tenin izin vermez...ruhuna dokunmasini.

Icinde oldugun vücut bazen agir gelir...cikmak istersin...kusmak istersin...ama baglisindir...bagimlisindir.

Özgür olmayi her özlediginde...kanatlarinin olmadigini hatirlarsin...sonra unutursun.



Anlamsiz bakislarinla birseyler anlatmak istersin....dudaklarinin sarf edemedigi cümleleri ...ama göz hizanda kimsecikleri bulamassin...o yüzden susarsin. Susmayi ögrenmek...konusmayi ögrenmekten zordur...bunu susanlara bir sorun!



bos bir pecete...bir kagit parcasi...veya karanlik bir ara sokaktaki bir duvara yazi verirsin...birden bosalir ...icinde biriktirdigin...kusamadigin...anlatamadigin...seni yoran...o cümleler.



.....sonra....



sonrasi yok....bu kadar...sonrasi olsaydi...basinin ne anlami kalirdi...bide sonrasi olmasin...

6 Kasım 2010 Cumartesi

....herkesin yokmudur bir yükü ?




..yarali bir kus gibiydim....ama kimse görmüyordu o yarayi....kanatlarim sakliyordu icimdeki aciyi...aslinda Aci degildi....daha cok atmak istedigim bir yük....

cok alcak ucuyordum....korkuyordum düsmekten.

Gerci o An düstügümün farkina varmis olmam lazimdi...ama ben daha ucuyor misali....ilerliyordum... Hedefsiz ....rüzgara karsi.

Zorlaniyordum...ama hic durmadan cirpiyordum kanatlarimi....

Rüzgar yüzüme vuruyordu....vücuduma diken gibi batiyordu....canim cok yaniyordu...ama son gücümle ucuyordum...cirpiyordum kanatlarimi...
o hedefsiz hedefe dogru....

Kimsecikler cikmiyordu karsima ...cünkü ben ters yöne ucuyordum....düzeltmeye calisanlara ...ben böyle istiyorum diyordum...
aslinda yanliz ucmayi seviyordum....kimsecikler olmasin....yorulsam bile kimse görmesin istiyordum...

Cok Özgürdüm....ama cok yanliz...günes hep arkamda doguyordu....en son ben his ediyordum....havanin sicakligini....
en son ben anliyordum havanin karardigini...en son ben özlüyordum...günesin sicakligini....en son ben hatirlaniyordum...düsünenlerin aklinda.

Bazen hava karardiginda....etrafta kimsecikler yokken duru veriyordum....etrafima baktigimda ...his ettigim tek sey ... bosluktu.

Luzumsuz...ve sacma hayatimdan uzaklasmistim...ama korkuyordum...sanki geliyor pesimden....yakaliycak gibi beni...bu aklima geldigi an yine cirpiyordum kanatlarimi ve kaciyordum...

Bazen o kadar zordurki birseyleri degistirmek ....sen ne kadar istesende....hep bir gecmis vardir....sen ne kadar kacsanda kac....o hep daha kisa yollardan ulasir sana...hic bir kurtulus yoktur sanki...bir yük gibidir...cok agir bir yük...

Ama herkesin yokmudur bir yükü ? Bilmem....!!!

Hayat bazen biz istemeden kurallari degistire biliyor. Bazen haberimiz bile olmuyor. Böyle bir durumda tek bir imkan kaliyor. Ya kurallara uymak ...yada zor olani yapmak!

Bu Hayata kendi kurallarini kabullendirmek...!?! Herkesin kendi secimi ...

Yaralida olsan...yorgunda olsan. Ucabilmek....hedefsizde olsa...o kanatlari cirpa bilmek....en azindan bir kafeste kapali kalmaktan daha iyidir.