...zaman zaman duruyorum ...sanki el firenini cekmis gibi...ve etrafimda olan bitenlere bakiyorum...o an kimse görmüyor beni ...kimse algilamiyor...sanki bir Film izliyorum...hic bitmeyen ...senaryosuz bir Film.
Her durdugumda anliyorum ne kadar yoruldugumu...dinlenmek cok tatli geliyor o an insana...ama hayat devam ediyor...ve sen o an icin o hayattan kopuyorsun sanki...bi korku sariyor ...bi celiski...tedirgin ve telasli bi halde devam ediyorsun...daha etrafinda olan biteni algilamadan...devam ediyorsun o senaryosuz Filme.
Hep ben varim saniyorsun bas rolde....hep benim senaryom diyorsun kendine...cok ciddi oynuyorsun rolünü...cok güzel ... ama kimsecikler onaylamiyor...o sundugun hayat sanatini...
Ciddi gelmiyor sana artik...takiliyorsun kendine göre...yormuyorsun ruhunu...önemsemiyorsun hayati...yokmus gibi davraniyorsun...
Bir an icin hatirladigin eski günler sensiz kaliyor oracikta...zaman akisinda kaybetmis gibi ruhunun bazi parcalarini insan....üsümek gibi ...soguk degil...islanmak gibi ama susuz....aglamak geliyor icinden...gözyaslari akitmadan...
Sacmaliyorsun saatlerce rüzgara karsi...agzindan cikan sana bile sacma geliyor ama susmuyorsun...kusmak iyi geliyor...huzursuz bir ruhu cikarmak istiyorsun...ama olmuyor...yorgun bir vücut seni boguyor...
Oldugun gibi olmak icin...olamiyorsun sessiz....süsledigin her düs...hatirladigin her cümle...kayboluyor sensiz...
...ve sonunda arkana baktiginda...hic birsey göremiyorsun...ne bir insan...ne bi senaryo...nede bi rol..tek sen varsin ve bir gecmis...kimsenin önemsemedigi ...hatta senin bile unutdugun bir gecmis...
Sonra iniyorsun o aractan...yavas adimlarla devam ediyorsun o yola...yorulmadan mutlu...senaryosuz...büyümüs.
Ilk defa bir anlam tasiyor gittigin yol...günesin sicakligi teninle sanki sevisiyor...ama terlemiyorlar...cünkü rüzgar onlari ferahlatiyor...cok ILIk bir iliski icinde ...isiniyor tenindeki hücreler...yüzünde bir tebessüm ...yaninda ise bir Insan...senin gibi...sessiz ve huzurlu...ve seninle mutlu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder