26 Ocak 2010 Salı

...Anlam



Ilk yazdigim Almanca yazilardan biri bu...cevirmek zorunda kaldim desem :)
...Annem istedi nede olsa ...ve onu kiramam...nede olsa beni ben yapan Insan O !
O yüzden oturdum cevirdim...sizlerlede paylasmak istedim...


Baslikta yazdigi gibi...her Insanin hayatda en az kendine bir kere olsada
sordugu bir soru...
Hayatin Anlami nedir...ve biz niye burdayiz ...görevimiz ne?

Ben kendimi örnek olarak gösterebilirim. Bu soruyu kendime bir kac kere sordum ve düsündüm...coook düsündüm.
Ama ilerliyen Zaman ve yasadiklarim bazi Olaylardan sonra sunu ögrendim....Hayatda herseyin Cevabi yoktur...ve
Cevabi olmayan bir Soru ...aslinda Soru degildir. Soru demek Anlamsiz birseyin Anlamini bulmak...ve herseyin
bir Anlam tasidigini kim demis?

Hayatimizi bir Anlam ariyarakmi gecirelim ...yoksa Aramayi birakip ...Hayatimiza Anlam vermeyemi basliyalim..yani YASAMAYA.

Cogu Zaman kendimize bazi sorulari sormadan yazisiyoruz...mesela Mutlumuyuz...Hedeflerimiz varmi? Veya bunlari takip ediyormuyuz....?Isteklerimiz nedir...?!

Aslinda bunlardir Insanin hayatina Anlam veren Noktalar.
Ben sahsen bütün bu
noktalari Asmis ve hala kendine Hayatin Anlamini soran bir Insan görmedim.... !?!

O zaman...niye Cevabi belli ise ...daha hala Ariyoruz?

Hayat bizlere hedeflerimize ulasmamiz icin cok yol sunar.
Isin komik tarafi sadece yürümeye baslamak...kendi hayatini yasamak ve baskalarinin hayatinda
kendine arka siralarda yer aramamaktir.

Cogu Insan simdi sunu düsünür eger bu kadar bencil yasarsam
ve kendimi düsünürsem ...o zaman hic bir zaman hayatimi paylasabilecek bir Insan bulamam!?

Bu cümle gercekten cok komik...zaten bütün olay burda kopuyor!
Siz kendiniz icin cizilmis yolda emin Adimlarla
yürümeye devam edin o aradiginiz dogru Insan zaten bu yolda sizin karsiniza cikacaktir...ve onu buldugunuz an
sizi baglayan en önemli sey Hayatdaki hedefinizin ayni olmasidir...!

....iste Hayat Arkadasiniz bu Insan olucaktir!
Ne bekliyorsunuz....haydi yürümeye baslayin... !!!

S&S
Cem Yigitbas

Bu aralar baya yazdim az mola vericem ...Diplomam son Asamasinda...yakin bir Zamanda görüsürüz Insallah yine...
O güzel ve Sevgi dolusu Yorumlariniz icin hepinize cok TSK ederim ...
Yazilarima Anlam veren Insanlar

6 yorum:

  1. Sorular ne kadar karmasiksa, cevap o kadar nettir.
    Bir kerelik geldigimiz, döndügünü bile farkinda olmadigimiz ve hatta unuttumuz bu dünyanin hakkini vererek yasiyor muyuz ki, anlamini bilelelim.

    Veya dünyanin anlami, bir hayat arkadasiyla mi belirleniyor?

    Birileri zamaninda öyle bir düzen kurmus.
    Bebek - Anaokulu - Okul - Egitim - Is/Kariyer - Evlilik - Yaslilik

    Yani evet bir süre sonra birseyleri paylasmak istiyorsun.
    Dünyanin dengesi BU - ama bir yandan cok tuhaf ve sacma:

    Tek kisi olarak geldigimiz bu dünya ya, tek kisi olarakta
    veda edicez belli ki.
    Yoksa ben cok gördüm, onun icin ölürüm diyen insanlari.
    Öl o zaman dedigimde ise ölmediler.
    Ölmüyor hic kimse birisi icin.
    Ama ölürüm diyor?!

    Tek geldigin ve tek gidecegin bir dünyadan - bencilligin kötü birsey oldugunu savunuyoruz.

    Onun icin "ölürüm" aski diye birsey yoktur sonucunda.
    Onun icin "yasarim" aski vardir.
    Ve birisi icin yasamak, ölmekten cok daha zordur.

    Hayatini, seni, aileni ve kendisini paylasan biri - ayni zamanda bencildir - ama bencillik bu yönde iyi birseydir. Cünkü ölmeyi degil, yasamayi göze almistir. Yasadigin sürece paylasabilirsin.
    AMA Ölmek icin gelmedik mi bu dünya ya?
    Tezat bir sekilde yasamayi tercih eden biri, kafa tutar düzene.
    Düzensizligin icinde düzelterek bazi seyleri - hatalari ve dogrulari - anlami bulabilir. Neden?
    Cünkü ilerler. Devam eder. Merak eder. Yol alir. Sorular sorar. Cevap ister. Yetinmez. Gelisir.

    Tek kisi olarak yola cikip, bir sürü insanlarla karsilasip, bir sürü insanlarla birlikte olabilir bir insan, bir sürü dogru kisiylede karsilasabilir. Gün gelir ayrilir. Ama tükenmez. Devam eder.

    Milyarlarca insan var bu dünyada - sadece bir kisi denk degildir bir insana. Ama insan sadece bir TEK kisiyi secer.

    SECER!

    Hayatin anlamida böyledir.
    Dedigin gibi, bir cok secenek vardir. Ve kadere sacma sapan seyler baglamak yerine, insana baglamak gerekir bu durumlari.
    Cünkü secenekler senin. Kendi verdigin bir karar - kader olamaz.

    SECENEK - KARAR - TERCIH

    meselesi.


    NOT: Diplomanda basarilar ;)

    YanıtlaSil
  2. Diplomanı sağ salim alırsın umarım.

    Hayatın anlamı, sevgi dolu yaşamak diyorum ben. Sevgi oldu mu gerisi gelir...

    YanıtlaSil
  3. Tüm kafamı kurcalayan ve anlamı olmayan sorularla "cevabı olmayan" ama herbirinin cevabı olan yazıları paylaşımın için teşekkürler...
    Hoşgeldin...

    YanıtlaSil
  4. YORUMUMU BİR YAZI İLE YAPMAK İSTEDİM AŞKIM... KUZEENNNN BENCİL OLMAK İYİDİR:) HELE BİZ GİBİ OLANLARIN ACİL ÖĞRENMESİ GEREKİR! anladın sen onu:)

    //////////////////
    YAZAN BEN
    SAHNEYE UYARLAYAN BEN
    OYNAYAN
    YİNE BEEEEEEN....



    Şu koca dünya sahnesinde, bizlere biçilmiş rolleri oynamak mı doğru, yoksa kendi yazdığımız metinle doğaçlama var olmak mı bu sahnede ...

    Ben hep kendini oynamaktan yana oldum , rollerine sabitlenenlerdense uzak durmayı tercih ettim.
    Kendi yazdığım metinlerle bazen karaya oturdu bedenim yanlışlarımla, bazen de göğe yükseldim bir kuşun kanadında.Ama senaryo benimdi ve pişman olmak yerine hep şükrettim hayatın öğrettiklerine. Dedim ya senaryo benim olunca ,suçlayacak senaristler yok hayatımda.
    Yazan Ben, sahneye uyarlayan Ben, oynayan Ben.
    Hal böyle olunca alkışlamak veya eleştirmek kararı da hep bana kaldı...

    Aslında cesaret ister kendi oyununu oynamak.
    Önce kendini çok iyi tanımayı ve sevmeyi gerektirir, gönlünce ve korkusuzca oynamak için...
    Eleştirecek kadar kendine güvenmeyi ister...
    Güç ister yıkıldığın anlarda tekrardan ayağa kalkmak ve yüzleşebilmek için kendinle...
    Güven ister ,çevrende salt sen olduğun için sana dost insanlara dayayabilmek için başını....

    Yürek ister ,rollerine sadık diğerlerinin arasında var olabilmek,Onların suçlayacak yönetmenlerine karşı, kendi hayatınızın yönetmenliğini üstlenmek.
    Deli bir ruh ister ,çılgın fikirlerini özgürce savunmak için...
    En çok da hayatı koşulsuz sevmeyi gerektirir,süresi belli olmayan hayatınızı olabildiğince yaşayabilmek ve keyif almak için....

    Rollerinde boğulmuş çok oyuncu gördüm şimdiye kadar.
    Sahne dekorlarında sıkışmış, kostümlerinde başka bir ruha bürünmüş, sahneden inmeye cesareti olmayan, kaybolmuş deforme beyinler gördüm...
    Yaşam koşusu içinde ,nice kimliğini kaybetmiş müthiş oyuncular gördüm....

    Ben, senaryosunu kendi yazanı tercih ediyorum.Sahne aralarında senaryosuna sadıklarla sohbet etmek de zevk vermiyor bana...
    Çerçevelenmiş beyinler doyurmuyor ki beni...

    Yaşamak, her anı hissedebilmektir.
    Hiçbirimiz bilemeyiz ki 1 adım sonramızın ne olduğunu...

    Belki eşsiz bir koya bağlanacak içinde olduğumuz
    sarp virajlı yol, belki de bir limana demirleyecek sakin ve huzurlu, belki de günlerce kürek çekmeyi gerektirecek batan gemiden kurtarabildiğimiz
    sandal içinde...
    Belirlenmiş senaryolarda sürdürmek hayatı, fark edememeyi gerektirir yaşamı.Yaşamsa , fark etmeden kaybedebileceğimiz müthiş sürprizlerle sarar hayatımızı....

    Fark edebilen gülerek karşılar hayatının sonunu, fark edemeyenlerse şaşkın varır yolun sonuna geç öğrenmenin pişmanlıklarıyla.

    Hayat pişmanlıklarla kaybedilmeyecek kadar kısa...
    Ne kadar mutlu yaşayacağımızın kararı ise ellerimizde tuttuğumuz kalemlerimizde...

    Ben hayattan gerçek keyfi almaya ,kendi senaryomla ulaştım....

    Yazan Ben, Sahneye uyarlayan Ben , Oynayan Beeeeen!...

    YanıtlaSil
  5. Seni cok seven ise BEEEEEN !!!

    YanıtlaSil