2 Şubat 2011 Çarşamba

senaryo....




Bir senaryo yazmak icin oturdugunda Insan önce hep bir son düsünür ve sonra o sona uygun bi senaryo. Yazdigi her satirda aklinda hep o son vardir....her yazdigi cümle o sona odaklanmis bir yol gibi satir satir ilerler....

Hep o An vardir aklinda....yazdikca yaklastigin o an...yasadikca yaklastigin o an....satirlar uzadikca...sayfalar ilerledikce...bir heyecan sarar icini ....uzun bir zamani tek bir An icin harcar insan.

O an ...o son ....geldiginde....büyük bir heyecanla koyar yazarimiz son noktasini ve yüzündeki o huzurlu ifade kaleminin her kösesinde belli eder zaten kendini...

Ne güzel bir son....diye övünür icinde yanliz. Ama bu sonu düslerken o kadar yanliz kalirki ...yolun sonuna geldiginde kimseciklerle paylasamaz....

Arkasini dönüp baktiginda kimseleri göremez...yanliz bir son...anlam tasiyan ...anlamsiz bir yol....

Harcadigi o uzun Zaman....o uzun cümleler hic bir anlam tasimaz....hatirlamaz bile yirtdigi o sayfalari....hatirlamaz bile kurup yine unutdugu cümleleri....hic bir anlam tasimaz o an yasanmis kelimeler...

Zamanin akisinda kaybettigin degerler bazen bir eksiklik yaratabilir hayatinin geri kalan kisminda. Bitmeyen bir sona yaklasirken hatirlamakla yetinirsin unutdugun düslerin güzelligini....
Özlem gibi hislere kapilirsin....anlamini bilmedigin halde. Sessiz yasamak zor gelir sana bu kadar ses varken ...ama susarsin...

Kalabalik bir cümle gibidir hayat....uzadikca degerini kaybeder...

Yazdiginiz her harfi yasayin....degerini bilin...yormadan yazin...unutmadan anlatin...sonu icin degil ... oraya giden her ani yasamak icin yazin....vardiginizda his ettiginiz o güzel cosku ....icinizdeki cocugun heyecani

...size vardiginiz bu sonun aslinda yeni bir sonun baslangici oldugunu gösterir....

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder