Bütün bir Sehir sanki ayaklarimin altinda bir adim kadar yakin ama bir o kadarda uzak geliyor baktikca. Yapraklar rüzgarin sesini yansitiyor bir yaz hikayesi anlatiyorlar sanki.
Bir Insan ne kadar huzur doluyor böyle anlarda. Anlaticak birsey bulamiyor sadece seyretmek, hissetmek ve yasamak istiyor su ANI.
Insan aslinda ne kadar az birseyle mutlu olabiliyor hayatta. Ve su an icin fazla mala mülke bile ihtiyac yok. Sadece dogru zamanda dogru yerde olmak yetiyor bazen. O zamani bulmak ama zor olabiliyor ....hatta cok ugrastira biliyor. Hedefsiz bir yol gibi aratiyor kendini....tam buldum derken
yine uzaklasiyor senden...
Kaderin bir oyunu diyor bazilari ve bikiyor kosmaktan....yorgun düsenlerde oluyor ....hatta hic ugrasmak istemiyenlerde....oysa bir düs kadar kisa olsada denemek gerek bazen....zorlamak hayatta.
Neler kaybederim korkusu ...neler kazana bilecegini unutturuyor sana o an. Belki unutmasak kosariz nefes nefese hic yilmadan...
Bir kafeste yasiyor insanlar ....ölüyorlar.
Bir kapi kolunu cevirmek kadar kolay ...oysa düslerin gercege dönüsmesi. Korkularin arkasinda sakli aradigin o eksik parcalar...bilmedigin yerlerde araman lazim ....alistigin hayat sana sadece alistigin hayati sunar....
Sana anlatilan hayat anlatildigi gibi olmak zorunda degil....sana verilen kurallar senin kurallarin degil...sana sunduklari düsler seninkiler gibi degil.....onlarin birseyleri eksik yasamasi seninde bu hayata dahil olucagin anlamina gelmez.
Kaybetmek hic denememekten iyidir ..... yol almak oldugun yerde kalmaktan daha yakindir hayata....
kafeste ölmeden ac kapilari belki hayat vardir Ay isiginin altinda.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder