tükenen hisler

Bazen hatirladigim eskiler geride kalmis bir kir gibi geliyor aklina bulandikca Resimler. Hatalar dizilmis bir sirada bitmek bilmiyor. Hic bir engel tanimiyor ruhum bedenime sanki.
Anlatmaya calistigim zamanlar tikaniyor dilim bir dügüm gibi .... korkak ve masum. Kirma korkusu sariyor her bir yanini oysa o kadar cok istiyorsunki kusmak o ANI.

Sonra susuyorsun....

Bulamiyorsun o Sesi icinde.... oysa...

Ne kadar uzak olabilirki duymadigin bir Ses...

Konusmayan zamanlar .... anlatamaz olmayan bir gercegi... akista aradigin tek gercek senin yalanlarin olur....

Umutlandigin son an o duymadigin sesle yankilanir....sessizce ve hüzünlü....

Git Gellerin oluyor ....bazende sirf gidipte gelmediklerin....

Gülümsemek yariyor sanki dinlenmek gibi geliyor ruhuna. Hazir hissettigin anlar oluyor kendini güclendigin....sonra birden bir ürperti aliyor icini susmani emreder gibi....

Aciyorsun her Aynaya baktiginda kendine ....haline...

Bazen utaniyorsun bile .... ama dinmiyor icindeki o ates....hep buluyor seni beklemedigin bir an.

Sonra bir Gün bitiyor ....hersey sona erdiginde hic kimseyi düsünmeye vakit kalmadiginda etrafina bakiyor ve anliyorsun gercegin....

......sadece bir hicten ibaret oldugunu ve bütün hislerin birgün tükendigini....

keskelerim olmasa.....

Uzun bir zaman yazmadan durmak baya ilginc olsada gecen bu zaman icinde yasadiklarimi anlatma arzusu hic kaybolmadi sanki.

Insan paylasmayi cok sever...sanki yazdiklarimizi milyonlar okuyormus gibi his etsekte aslinda kendi kendimize avunmaktan fazlasi degil. Gördügümüz her ilginc insan, aldigimiz her koku, yasadigimiz her an anlatmaya deger. Kimi icin ne kadar siradan bir hadise olsada bazilarimiz yasadigimiz her saniyeyi o kadar icten o kadar güzel ... o kadar özel yasariski hayatimizda hic unutmak istemedigimiz bir ANI olarak her daim sakli kalir.

Böyle anlar cok az ve öz olsada hic bitmesin isteriz. Biten ve tükenen bir hayatta birseyin bitmemesini istemek ne kadar kulaga sacma gelsede imkansiz degildir. Belirli bilinmeyen faktörler
bazen öyle bir yerde birlesirlerki .... istesenizde bir daha unutamassiniz.

Zaten biz gittigimizde tek geriye kalan anilarimiz degilmi. Insanlarin bizi hatirlamasini sagliyan. Siz peki nasil hatirlanmak istersiniz ?

Ben hatirlanmaya deger birsey yaptigimi sanmiyorum ... en azindan su ana kadar. Zaten artik bu dünyada o kadar cok kisi o kadar cok sey yapiyorki...."bosuna ugras vermeye deymez" Zaten heykelimiz dikilse bile kuslarin üzerine ettigi bir tas parcasindan ne hayir gelirki.

Oysa ben su an bu harflere basarken aldigim her nefesin ne kadar degerli oldugunun farkina varmak istiyorum. Hayatimda var olan insanlarin degerini hic bir zaman unutmak istemiyorum. Hep mutlu olup mutsuz anlarimda bile sirf kimse üzülmesin diye mutlu görünmek istiyorum.

Ruhumun his ettigi o huzuru insanlara yansitmak ne kadar zor bir amac olsada ... bikmadan denemek... ve bir kere olsun basara bilmek....yasadigim hayata cok daha büyük bir anlam katiyor.

Iyilik ne kadar kötü olabilirki ? Veya anlamak ? Ama ne kadar anlamak zorundayiz karsimizdaki varligi ? Nede olsa oda bir Insan....hatalar cogaldicka insanlar azaliyor....dost bildigimiz ruhlar uzaklasiyor.

Toparladigim zaman anlatmak istedigim seyin ne kadar zor oldugunu anladigim an oldu.

O kadar kisa sürüyorki yasadiginiz bencillik....inanin deymiyor.....ve siz bunu o kadar gec anliyorsunuzki bazen düzeltmek icin geriye kalan zaman yetmiyor .... en azindan bu hayatinizda ....


Iyi Geceler

yeniden dogmak...

bir kokuda saklidir bazen düslerimiz...anilarimiz...özlediklerimiz.

Cocuk gibi heycanlanir insan ufak bir ani aklina geldiginde...

Dogdugumuz ilk andan ....verdigimiz son nefese kadar uzanan ince bir cizgi ...zaman.

Ve biz herseyi ona sigdirmaya calisan birer canli. Heycanla yasadigimiz her andan sonra daha fazlasini isteyen hic yetinemiyen birer canli.
Üzüldügümüz her an karamsar bir sekilde kendi kabugumuza cekilen ...ve en ufak bir umut isiginda hic birsey olmamis gibi yine unutup yeni düsler kuran birer canli.

Zamanla yaslanan...yaslandikca icindeki o cocugu kaybeden...karanlikla savasan oysa her tarafi umut dolu birer canli.
Her aldigimiz nefesin ne kadar büyük bir mucize oldugunu unutan....her uyandigimiz günün ne kadar güzel olabilecegini umursamiyan....her uykuya daldigimizda gördügümüz rüyalarin
tadini cikarmadan uyanan birer....canli.

Evet biz canliyiz ama bunu unutmus olmaliyiz...

Ciplak dogdugumuz bir hayata ... bizim icin secilmis kiyafetleri giyerek devam eden....icimizdeki özgürlügü derinlere gömüp baskalarinin istedigi gibi yasiyan birer zavalliyiz...

Oysa cokmu zor yasamak...cokmu zor nefes almak....cokmu zor umutlanmak...

Kimin icin yasiyoruz bu hayati...kimin kurallari bizi yoruyor bu kadar...kime inanmak istiyoruz kendimiz varken onlar niye daha agir basiyor...özlem dolu bir yorgunluk tatmadan ölü veriyoruz
onlar istedi diye...

Onlara bu gücü veren biz degilmiyiz zaten...onlari secen onlari besliyen...onlari hergün yeniden doguran...onlar yani korkularimiz ...icimizde sakli bize hep bir duvar ören korkularimiz.

Ne kadar fakiriz aslinda kendi irademizden uzak birer varlik...anlamsiz bir yolda yorulmadan anlam ariyan...bulamadikca yaslanip kabullenen birer canli.

Oysa ne kadar kolay nefes almak....oysa ne kadar kolay sessizlige saklanip o ani yasamak....oysa ne kadar kolay son nefesini verirken korkmadan yeniden dogmak....

Geceler güzelken bir ara....

Rüzgar sicak esiyor bu Gece sessiz...umut dolu bir Gece....herkes uyudu daldi kendine ait rüyalara. Ay Baba uzaktan gülücük atiyor etrafi aydinlatiyor ve Deniz fazla ses vermiyor sanki oda yorulmus ve dinleniyor bu Gece.

Bütün bir Sehir sanki ayaklarimin altinda bir adim kadar yakin ama bir o kadarda uzak geliyor baktikca. Yapraklar rüzgarin sesini yansitiyor bir yaz hikayesi anlatiyorlar sanki.

Bir Insan ne kadar huzur doluyor böyle anlarda. Anlaticak birsey bulamiyor sadece seyretmek, hissetmek ve yasamak istiyor su ANI.

Insan aslinda ne kadar az birseyle mutlu olabiliyor hayatta. Ve su an icin fazla mala mülke bile ihtiyac yok. Sadece dogru zamanda dogru yerde olmak yetiyor bazen. O zamani bulmak ama zor olabiliyor ....hatta cok ugrastira biliyor. Hedefsiz bir yol gibi aratiyor kendini....tam buldum derken
yine uzaklasiyor senden...

Kaderin bir oyunu diyor bazilari ve bikiyor kosmaktan....yorgun düsenlerde oluyor ....hatta hic ugrasmak istemiyenlerde....oysa bir düs kadar kisa olsada denemek gerek bazen....zorlamak hayatta.

Neler kaybederim korkusu ...neler kazana bilecegini unutturuyor sana o an. Belki unutmasak kosariz nefes nefese hic yilmadan...

Bir kafeste yasiyor insanlar ....ölüyorlar.
Bir kapi kolunu cevirmek kadar kolay ...oysa düslerin gercege dönüsmesi. Korkularin arkasinda sakli aradigin o eksik parcalar...bilmedigin yerlerde araman lazim ....alistigin hayat sana sadece alistigin hayati sunar....

Sana anlatilan hayat anlatildigi gibi olmak zorunda degil....sana verilen kurallar senin kurallarin degil...sana sunduklari düsler seninkiler gibi degil.....onlarin birseyleri eksik yasamasi seninde bu hayata dahil olucagin anlamina gelmez.

Kaybetmek hic denememekten iyidir ..... yol almak oldugun yerde kalmaktan daha yakindir hayata....
kafeste ölmeden ac kapilari belki hayat vardir Ay isiginin altinda.....

Kral Ciplak....

Geceleri gördügüm Rüyalar hic gercek olmadi. Ama hep bir umut katti. Günes beni hep ISITTI ama sicagi hic kisi gecirmeye yetmedi. Rüzgarla gelen sessizlik hep yagmurla calkalandi.

Aynada gördügüm gercegi hep istedigim gibi algiladim . Hatir üzerine yasadigim bir hayat ne kadar gercek olabilirdiki?! Bilmiyorum cünkü hep baskalari daha iyi biliyorlardi...

Sen sustukca onlar daha fazla konusuyor...kimse hep beraber susalim diyemiyor. Gercekler istedigimiz sekilde yansiyor ve ne kadar dogru veya yanlis kimse soramiyor...cünkü artik sorgulamakla bazi isler olmuyor...

Yazmakta bir teselli gibi geliyor ama orda bile istedigin her cümle artik eski temiz haliyle anlam katamiyor...

Cok degistik cok degistirdik ama bir türlü memnun olamadik. Verilenle hic bir zaman yetinemedik hep daha fazla istedik, oysa daha fazla ne kadar eksik oluyormus bazen.

Temiz olan birseyi para icin kirletip sonra onu temizleye bilmek icin daha fazla para harcamak ne kadar mantik tasiya billirki....Deginmek istedigim hersey artik o kadar uzakki yazmak bile zor geliyor icimden.

Herkesin bildigi bir gercegi niye kimse kabullenmezki ? Korktugumuz, icimizdeki egolarin tatmin olmamasimi yoksa birgün aslinda coktan kaybettigimiz bu hayati kaybetmekmi ?!?

Bir gercek var oda kimse artik neyin dogru neyin yanlis oldugunu bilmiyor. Varsayimlar üzerine kurulmus bir düzende yasiyoruz. Tek ümidimiz alisik oldugumuz bir sistemin
degisime ugramamasi...Oysa degisim degilmidir hayati ilginc kilan? Oysa degisim degilmidir bize bu Dünyada yasam saglayan ?

Monoton dedigimiz deyim neye göre ölcülür ? Bu cok güzel bir soru degilmi ? Bilen varmi ? Ben bilmiyorum ne kadar monotonun iyi veya kötü oldugunu hic ölcme sansim olmadi !!!

Bu yazdiklarim kadar karisik bir yasam tarziniz var ne kadar siz güzel desenizde icinizin bir kösesinde birseylerin dogru olmadigini anlamaniz icin Aynaya bakmaniz yeterli....ve unutmayin
siz istediginiz kadar sussanizda bakmasanizda "Kral ciplak"....

Iyi Günler....

karanlik kötü demek degil sadece fark yaratmak...

...3 nokta koydum basina okumasi kolay olsun diye.

Sonunu ben daha düsünmedim, o yüzden siz hic sormayin.

Kisa kisa anlatmak geliyor bugün icimden ...uzun kurmadan sizin o kadar deger verdiginiz o sacma cümleleri. Bir varmis bir yokmus diye baslasam olmaz herhalde ... o yüzden ciddi bir sekilde düsünerek yazmak lazim, kizdirmadan okurlari.

Rüzgar ile yagmur cok iyi anlasiyorlar dimi ? :)
Bilmem sizce ...yok olmadi yahu yine olmadi...toparlamam lazim ama gercekten olmuyor...

Niye bu kadar sacmaladigimi ben biliyorum aslinda...o kadar bosku yasadimigiz hayat...o kadar kisaki...verdigimiz deger bence abartili.

Daha biraz ciddi bakalim diyorum ... mesela daha cok gülebilelim...veya dalga gece bilelim kendimizle...kizmayalim etrafa bosu bosuna zaten degismiyorlar...zaten farklilar...en azindan bizden farkli.

Güzel olanda bu degilmi ... herkes farkli ... gerci olmak istedikleri ayni sey (bu seyi aciklamayi düsünmüyorum ;) ) ama hepsi farkli. Ne ararsan var ... hic canin sikilmiyor bu hayatta ... ac televizyonu bol bol yalan ... ac gazteyi bol bol iftira... ac interneti bol bol süslenmis icerigini kimsenin tam anlamadigi websiteleri..

Neyse konuyu uzatmayalim...bi raki masasi kurup sarap icelim nede olsa bira buz gibi ...
Böyle birsey iste hayat...ne istersin ...ne bulursun...gerci ben en sonunda aradigimi buldum ama o olayin bu yaziyla bi alakasi olmadigi icin önemli degil....durun durun önemli tabi simdi okur sonra ben önemli degilmiyim der cünkü o ters anlar...

Gerci bu ters anlama kadinlarda genetik birsey galiba ... cünkü erkeklerin onlarin hakkinda positif düsüne bileceklerini sanmayan bu tatli güzel varliklar...böyle arada sirada cümleleri süsleyelimde ...hos gelsin kulaga.

Yines sastik komple konudan...bir kadin ugruna...ama degermi derseniz deger herzaman ugruna....

Tamam yeter yeter...nerde kalmistik...yalan? hayat ? internet? toparliyalim !!!

Ciddi yazmak o kadar sacma geliyorki artik böylesi daha güzel sanki...günler gectikse veya yas ilerledikce ...hayatin ne kadar bos oldugunu görüyor insan...kendi dolduruyor isterse ... ama hep bulamiyor.

Rüzgar niye Yagmurla iyi anlasiyor bilmem ama ikisi sanki birlestiginde bana bir bütün gibi geliyor ... ayni günes´le ay gibi gerci onlar birbirlerini hic görmüyorlar adamislar kendilerini bir oyuna biri gidiyor digeri geliyor ama ikisinden biri olmassa digerinin hic bir anlami kalmiyor...

Aydinligin degerini bilmek icin ...karanligi tatmak lazim....bu cümlede tek dikkat etmeniz karanlik kötü demek degil sadece fark yaratmak...

tek bir sayfa...

Beyazdir yazdigim sayfalar, kirlenmeyi ögrenmek gibi beklerler....üzerinde olusturdugum ve sacmaladigim cümleleri bir SIR gibi saklar dururlar...

Yanlizdir her sayfa kendine göre, bir kisa hikaye gibi. Anca birlestiginde uzur o hikayeler... bazen katar bir anlam....ama bazen tek bir sayfa bütün bir kitaba vurur damgasini...

Gerci herkes o kitabi konusur...herkes o kitabi över ...kimse demez o sayfa...kimse bilmez tam neresinde ....o kalin kitabin ....o tek sayfa...

Aslinda hayata benzer ...bir bütün tek olmayi özlediginde ...unutur özlemeyi...cünkü onsuz bir bütün yoktur...

Bütünsüz hayatlar tek yasanmaz...bütünsüz zamanlar tek gecilmez...yollar uzar ...hayatlar tikanir...kimsecikler unutmaz...ama o tek sirf bir bütün icin yasamayi algilar...ve tekrar tekrar yasamayi dener....

Nefessiz kalmak ...yorgun düsmek ...pes etmek icin uzun bir yol varken yer kalmaz hayatlarinda...düsünürler ama bir düs gibi yasarlar....yüzü sakli bir gercegi yasamak gibi....

Anlatmayi bilmeyen birine sorular sordugunda alicagin tek cevap ... bildigin cevaptir...

Her dogdugunda tek bir hedef icin yasarim demis ... ve hep o hedef icin tekrar dogmus...bitmeyen bu sürec onu zamanin bir parcasi yapmis...hedefini hala ariyan ve hic bikmadan devam eden bu "GÜNES" ....umariz hic hedefini bulmaz ve biz bencil Insanlar hep huzurla yasariz....

Bazen kattigimiz anlam...takip ettigimiz hedeften daha degerli olabiliyor...bazen yasam bize anlam veremedigimiz bir sürec yasatiyor....bazen ruhumuz bedenimizden daha büyük bir anlam tasiyor....